بیمه به عنوان صنعتی که برای پذیرش و انتقال ریسک های جامعه بشری ایجاد شده است از نقطه نظر سلامت و استحکام مالی از اهمیت بالایی برخوردار است. این صنعت که از مجموعه بازیگرانی شامل شرکت های بیمه مستقیم و اتکایی، بیمه گذاران، کارکنان و نمایندگان، سهامداران شرکت های بیمه و زیان دیدگان تشکیل می شود، از آنچنان اهمیتی برخوردار است که در سراسر دنیا ناظرانی برای نظارت بر عملکرد شرکت های بیمه به عنوان پذیرنده ریسک تعیین شده که وظیفه اصلی آنها نظارت بر حسن اجرای عملیات بیمه گری و حفاظت از منافع ذینفعان آن از جمله بیمه گذاران است.
صنعت بیمه کشور در سالهای گذشته روند آزادسازی و خصوصی سازی را طی نموده و سهم بخش خصوصی از بازار بیمه در کشور به تدریج توسعه یافته و ضمن افزایش شمار شرکت های بیمه درخواست های زیادی برای تاسیس شرکت های بیمه جدید مطرح می باشد. حضور بخش خصوصی در بازار بیمه از سال 1381 پیرو تصویب آیین نامه شماره 40 مصوبه شورای عالی بیمه در مورد نحوه تاسیس شرکت های بیمه خصوصی، به نحوی بود که هم اکنون بیش از 60 درصد بازار بیمه کشور توسط این شرکت های بیمه پوشش داده می شود و سهم آنها در حال افزایش است. اصولا هدف از استقرار نظام نظارت بر فعالیت های بیمه گری حمایت از حقوق بیمه گذاران و ایجاد امنیت و ثبات در بازارهای بیمه ای و مالی و در نهایت حراست و حفاظت از دارایی های ملی است. با عنایت به افزایش تعداد شرکت های بیمه خصوصی و خصوصی سازی صنعت بیمه و افزایش رقابت در بازار بیمه و با توجه به تصویب آیین نامه حاکمیت شرکتی در موسسات بیمه (آیین نامه 93 مصوب شورای عالی بیمه)، تقویت نظام راهبری و اداره شرکت های بیمه و چگونگی نظارت موثر بر بنگاه های بیمه امری است اجتناب ناپذیر.
